منجي موعود

امام جواد عليه ‏السلام :
اِنَّ الْقائِمَ مِنّا هُوَ الْمَهْدِىُّ الَّذى يَجِبُ اَنْ يُنْتَظَرَ فى غَيْبَتِهِ وَ يُطاعَ فى ظُهُورِهِ؛
همانا قائم ما مهدى عليه‏ السلام است كه بر مسلمان واجب است در زمان غيبت او منتظرش باشد و هنگام ظهورش از او اطاعت كند.

منتخب الأثر ، ص ۲۲۳

امام علی علیه السلام

لا يُنكِح أحَدُكُمُ ابنَتَهُ حَتّى يَستَأمِرَها في نَفسِها ، فَهِيَ أعلَمُ بِنَفسِها ، فَإِن سَكَتَت أو بَكَت أو ضَحِكَت فَقَد أذِنَت ، وإن أبَت لَم يُزَوِّجها .

كسى از شما ، نبايد دخترش را شوهر بدهد تا اين كه نظر او را در باره خودش جويا شود ؛ چرا كه او خواسته خودش را بهتر مى داند . پس اگر سكوت كرد يا گريست يا خنديد ، در واقع ، رضايت داده است ، و اگر رضايت نداد ، نبايد او را به ازدواج [آن فرد ]در آورد .

دعائم الإسلام : ج ٢ ص ٢١٨ ح ٨١٠ .

مرحوم حاج شيخ ابراهيم صاحب الزماني از مداحان مخلص و مرثيه خوانان باسوز اهل بيت عليه السلام بود او سال‌ها پيش از شروع درس مرحوم آيه الله حائري بنيانگذار حوزه‌ي علميه‌ي قم ،دقايقي چند روضه مي‌خواند و آنگاه آيت الله حائري درس خويش را آغاز مي‌كرد .

او داستاني شنيدني دارد كه از حضرت رضا عليه السلام براي مدح خويش صله دريافت داشته است ! خود نقل مي كرد كه يك بار مشهد مقدس مشرف شدم و مدتي در آنجا اقامت گزيدم . پولم تمام شد و كسي را هم براي رفع مشكل خويش نمي‌شناختم. از اين رو قصيده‌اي در مدح حضرت رضا عليه السلام سرودم و فكر كردم كه بروم و آن را براي توليت آستان مقدس بخوانم و صله بگيرم با اين نيت حركت كردم، اما در ميان راه به خود آمدم كه چرا نزد خود حضرت رضا عليه السلام، نروم و آن را براي وي نخوانم ؟! به همين جهت كنار ضريح رفتم و پس از استغفار و راز و نياز با خدا، قصيده‌ي خود را خطاب به روح بلند و ملكوتي آن حضرت خواندم و تقاضاي صله كردم .ناگاه ديدم دستي با من مصافحه نمود و يك اسكناس ده توماني در دستم نهاد . بي‌درنگ گفتم :« سرورم ! اين كم است » ده توماني ديگر داد باز هم گفتم : « كم است » تا به هفتاد تومان كه رسيد، ديگر خجالت كشيدم تشكر كردم و از حرم بيرون آمدم .

كفش‌هاي خود را كه مي پوشيدم، ديدم آيه الله حاج شيخ حسنعلي تهراني، جد آيت الله مرواريد، با شتاب رسيد و فرمود :« شيخ ابراهيم ! » گفتم : « بفرماييد آقا !» گفت:«خوب با آقا حضرت رضا عليه السلام روي هم ريخته‌اي، برايش مدح مي‌گويي و صله مي‌گيريد. صله را به من بده » بي‌معطلي پول‌ها را به او تقديم كردم و او يك پاكت در ازاي آن به من داد و رفت وقتي گشودم ديدم دو برابر پول صله است يعني يكصد و چهل تومان .

اي كه بر خاك حريم تو ملائك زده بوس

رشك فردوس برين گشته ز تو خطه توس

هركه آيد به گدايي به در خانه‌ي تو

حاش لله كه زدرگاه تو گردد مأيوس

در مقاطعی از تاریخ صدر اسلام که غبار غربت بر چهره این دین آسمانی نشسته بود، و به گواهی تاریخ، جز تعداد بسیار معدود مؤمن واقعی باقی نمانده بود. بانوانی از اهل‌بیت پیامبر گرامی اسلام پرچم‌دار حفظ دین شدند. اول بار پس از رحلت رسول اکرم و در زمان آغاز امامت امام علی علیه‌السلام که حضرت فاطمه علیهاالسلام به یاری امام زمان خویش پرداخت و در این راه به شهادت رسیدند. سال‌ها بعد پس از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه‌السلام، در زمان آغاز امامت امام سجاد علیه‌السلام جامعه در شرایط خفقان شدید به سر می‌برد. در این زمان نیز حضرت زینب سلام‌الله علیها پرچم‌دار احیای دین شد. در زمان امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام به‌تدریج از غربت امامان شیعه کاسته شد، آن‌چنان که امام صادق علیه‌السلام شاگردان زیادی تربیت نمودند و انتظار می‌رفت در زمان امام موسی کاظم علیه‌السلام گسترش و نفوذ اسلام و آزادی عمل آن بیش‌ازپیش گردد اما دستگیری و حصر امام به یک‌باره ضربه سختی بر اسلام و مسلمین وارد آورد و ماجرای تبعید امام رضا به بهانه ولایتعهدی دیگر دور از ذهن نبود. در این زمان حضرت فاطمه سلام‌الله علیها با مجاهدت خویش برای احیای دین قیام نمود.

حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها پس از یک سال تحمل فراق برادرش (امام رضا علیه‌السلام در سال 201 ق مدینه را برای دیدار برادر، ترک کرد و در رأس یک قافله، متشکل از علویان و برادران، رهسپار ایران گردید.
آن حضرت از راه جبل عازم خراسان شد و در شهر ساوه بیمار گردید. درباره علت بیماری، اظهارنظرهای متفاوتی بیان شده است. اما نکته‌ای که تمام این روایات بر آن اتفاق دارند، بیمار شدن حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها در شهر ساوه و آمدنشان به قم است. ازآنجایی‌که در این زمان اهالی قم به دوستی با اهل‌بیت مشهور بودند، آن حضرت خواستار رفتن به قم می‌شود. استقامت اهالی این شهر در حمایت از ائمه علیهم‌السلام به حدی بود که امام صادق علیه‌السلام درباره فضیلت قم فرموده‌اند:
قال اَبی عَبدِاللهِ علیه‌السلام: «اِنَّ لِلّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ، وَ لِرَسُولِهِ وَ هُوَ المَدینَةُ، وَ لِاَمیرِالمُؤمِنین حَرَماً وَ هُوَ الکُوفَةُ، وَ لَنا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدفَنُ فی‌ها اِمرَأةُ مِن وُلدی تُسَمّی فاطِمَةُ، مَن زارَها وَجَبَت الجَنَّةُ». (قالَ ذلِکَ وَ لَم تُحمَلُ به موسیع) اُمَّهُ)
«خدا دارای حرمی است که آن مکه است، و پیامبرش هم حرمی دارد که مدینه است، و امیر مؤمنین هم حرمی دارد که کوفه است. و ما هم دارای حرمی هستیم که قم است و به زودی بانویی از فرزند من آنجا دفن می‌شود که نامش فاطمه است. هرکسی او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.» امام صادق علیه‌السلام هنگامی این جمله را فرمودند که هنوز مادر امام موسی بن جعفر علیه‌السلام به او باردار نشده بود.)

جامعه مطلوب

قلم را نبايد به دست نااهلان سپرد. قلم در دست نابخردان که نمي‏دانند چگونه از آن استفاده کنند يا غرض‏ورزان که نمي‏ خواهند از آن به شيوه صحيح استفاده کنند، همان تيغِ از نيام برکشيده به دست زنگي مست است که لجام گسيخته، کيانِ اسلام و انقلاب را به مخاطره مي‏اندازد. همه نوشته ‏ها، اعم از کتاب و مطبوعات، بايد در راستاي اهداف والا و گهربار اسلام و انقلاب اسلامي باشند تا آن جامعه مطلوب اسلامي که مقام معظم رهبري، در پيام خود، به مناسبت سالگرد ارتحال حضرت امام رحمه ‏الله ترسيم کردند، محقق شود:

« جامعه مطلوب اسلامي، جامعه‏اي است که در آن، گنجينه ‏هاي فکر و ذهن انسان‏ها که گران بهاترين ثروت ملّيِ هر جامعه‏اي است، استخراج و به کار گرفته شود، بي‏سوادي ريشه کن گردد، مدارس،… دانشگاه ‏ها و حوزه ‏هاي علميه پررونق، مراکز تحقيق فعّال و پيشرو،… مطبوعات پرمغز و آگاهي بخش، دانشمندان و اساتيد با نشاط و پرانگيزه… و نويسندگان… فيض‏ بخش باشند».

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
سَيَأتي زَمانٌ عَلى اُمَّتي يأكُلونَ شَيئا اسْمُهُ البَنجُ ، أنا بَريءٌ مِنهُم و هُم بَريئُونَ مِنّي ؛
زمانى فرا مى رسد كه امّت من چيزى به نام «بنگ» استفاده مى كنند . من از اين گروه بيزارم و آنان از من دورند .

امام على علیه السلام فرمود:

ما أَكْثَرَ الْعِبَرُ وَ أَقَلَّ الإِعْتِبارُ.

وسايل عبرت گرفتن چه بسيارند، اما عبرت گرفتن چه اندك است!

حضرت محمد(ص):حقُّ عليٍّ على هذهِ الاُمّةِ كحَقِّ الوالِدِ على وَلَدِهِ.

حقّ على بر اين امّت همچون حقّ پدر است بر فرزندش.امالی(طوسی)ص54

  كسانى كه اهل دعا و راز و نیاز و اهل شب قدر هستند، نقش خویش را در شب قدر به خوبى دریافته اند. گاهى این حالات آن چنان ژرف و تاثیرگذار است كه تا شب قدر آینده و بلكه تا آخر عمر، در همه افكار، اخلاق، كردار و رفتار شخص رخنه كرده و آن را در یك خط و سیر معنوى قرار مى دهد. دیگرانى هم كه به این حد از معنویت راه پیدا نمى كنند، به فراخور حال خود از مجالس و محافل و شب زنده داریهای شب قدر بهره بردارى كرده و فیض معنوى مى برند. ریشه اصلى این دگرگونى ها و حالات، به خود افراد بر مى گردد و اینكه تا چه حد خود را آماده بهره بردارى از بركات شب قدر و فضیلت هاى آن كرده باشند. اگر معنویاتى كه در شب قدر نصیب انسان شده و در زندگى آن ها تحولى آفریده، هیچ ارتباطى با آنان نداشته باشد و تنها به خدا و فرشتگان و نویسندگان مربوط باشد كه هر چه بخواهند، براى هر كس بدون ملاحظه حالاتش تقدیر كنند در این صورت مقتضاى حكمت و مصلحت این است كه یا به هیچ كس هیچ ندهند و یا آنچه مى دهند، به همه یكسان و على السویه بدهند؛ در حالى كه ما مى دانیم همه بركات خداوندى در شب قدر براى بندگان سرازیر مى گردد و با اختلاف و تفاوت به آنان داده مى شود؛ پس نتیجه مى گیریم تنها دلیل این تفاوت، كارها و اعمال و میزان تلاش خود بندگان است و بس. نتیجه اینكه یكى از راه هاى رسیدن به اینكه آیا افراد در مقدرات منتخب قدر، صاحب نقش هستند یا نه، این است كه ببینیم چه اندازه دگرگونى در همین شب با بركت در آنان ایجاد گشته است.

منبع:https://article.tebyan.net/101791/%D9%86%D9%82%D8%B4-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%B4%D8%A8-%D9%82%D8%AF%D8%B1

 الف. تقويت تقوا، پرهيزگارى و اخلاص;
امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: خداوند متعال فرموده: «روزه از من است و پاداش آن را من مى دهم.»
حضرت فاطمه(عليها السلام) مى فرمايد: «خداوند روزه را براى استوارى اخلاص، واجب فرمود.»

ب. مانع عذاب هاى دنيوى و اخروى:
امام على(عليه السلام) مى فرمايد: «روزه روده را باريك مى كند گوشت را مى ريزد و از گرماى سوزان دوزخ دور مى گرداند.»
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «روزه سپرى در برابر آتش است.»

ج. آرامش روان و جسم:
روزه دارى روح و روان و قلب و دل و نيز جسم را آرامش داده و باعث سلامتى روح و تندرستى جسم مى شود.
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «روزه بگيريد تا سالم بمانيد.»
باز مى فرمايد: «معده خانه تمام دردها و امساك [روزه] بالاترين داروهاست.»
حضرت امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد: «روزه و حج آرام بخش دلهاست.»
حضرت على(عليه السلام) مى فرمايد: «خداوند بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكات و حديث در روزه دارى روزه هاى واجب [رمضان] براى آرام كردن اعضا و جوارح آنان، خشوع ديدگانش و فروتنى جان هايشان و خضوع دلهايشان حفظ مى كنند.»
امروزه در علم پزشكى و از نظر بهداشت و تندرستى نيز در جاى خود ثابت شده كه روزه دارى تأثيرهاى فراوانى بر آرامش روح و روان و سلامتى جسم و بدن دارد، دفع چربى هاى مزاحم، تنظيم فشار، قند خون، و… نمونه آن است.

د. مانع نفوذ شيطان:
امام على(عليه السلام) به پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) عرض كرد: يا رسول الله! چه چيزى شيطان را از ما دور مى كند؟ پيامبرگرامى(صلى الله عليه وآله) فرمود: روزه چهره او را سياه مى كند و صدقه پشت او را مى شكند.»
بنابراين، روزه مانع نفوذ شيطان هاى جنى و انسى شده و وسوسه هاى آنان را خنثى مى كند.

هـ . مساوات بين غنى و فقير:
انسان روزه دار در هنگام گرسنگى و تشنگى، فقرا و بينوايان را ياد مى كند و در نتيجه به كمك آن ها مى شتابد. حضرت امام حسن عسگرى(عليه السلام) درباره علت وجوب روزه مى فرمايد: «تا توانگر درد گرسنگى را بچشد و در نتيجه به نيازمند كمك كند.»

و. احياء فضائل اخلاقى
حضرت امام رضا(عليه السلام) درباره علت وجوب روزه مى فرمايد: «تا مردم رنج گرسنگى و تشنگى را بچشند و به نيازمندى خود در آخرت پى ببرند و روزه دار بر اثر گرسنگى و تشنگى خاشع، متواضع و فروتن، مأجور، طالب رضا و ثواب خدا و عارف و صابر باشد و بدين سبب مستحق ثواب شود،… روزه موجب خوددارى از شهوات است، نيز تا روزه در دنيا نصيحت گر آنان باشد و ايشان را در راه انجام تكاليفشان رام و ورزيده كند و راهنماى آنان در رسيدن به اجر باشد و به اندازه سختى، تشنگى و گرسنگى كه نيازمندان و مستمندان در دنيا مى چشند پى ببرند و در نتيجه، حقوقى كه خداوند در دارايى هايشان واجب فرموده است، به ايشان بپردازند… .»
و… .

4. وجود شب قدر در اين ماه
شب قدر از شب هايى كه برتر از هزار ماه است و فرشتگان در اين شب به اذن خدا فرود مى آيند و جميع مقدرات بندگان را در طول سال تعيين مى كنند و وجود اين شب در اين ماه مبارك نعمت و موهبتى الهى بر امت پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) است و مقدرات يك سال انسان ها (حيات، مرگ، رزق و…) براساس لياقت ها و زمينه هايى كه خود آنها به وجود آورده اند تعيين مى شود و انسان در چنين شبى با تفكر و تدبر مى تواند به خود آيد و اعمال يك سال خود را ارزيابى كند و با فراهم آوردن زمينه مناسب بهترين سرنوشت را براى خود رقم زند.
حضرت امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «تقدير مقدرات در شب نوزدهم و تحكيم آن در شب بيست و يكم و امضاء آن در شب بيست و سوم است.»

5. بهار قرآن
نظر به اين كه قرآن كريم در ماه مبارك رمضان نازل شده و تلاوت آيات آن در اين ماه فضيلت بسيارى دارد، در روايات اسلامى، از ماه رمضان به عنوان بهار قرآن ياد شده است; چنان كه حضرت امام باقر(عليه السلام)مى فرمايد: «هر چيزى بهارى دارد و بهار قرآن ماه رمضان است.»

رمضان از اسماء الله است

هشام بن سالم نقل روايت می ‏نمايد و می ‏گويد: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابى جعفر امام باقر (عليهما السلام) بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم.

 فقال عليه السلام: لا تقولوا هذا رمضان، و لا ذهب رمضان و لا جاء رمضان، فان رمضان اسم من اسماء الله عز و جل لا يجيى و لا يذهب و انما يجيى‏ء و يذهب الزائل و لكن قولوا شهر رمضان فالشهر المضاف الى الاسم و الاسم اسم الله و هو الشهر الذى انزل فيه القرآن، جعله الله تعالى مثلا و عيدا و كقوله تعالى فى عيسى بن مريم (عليهما السلام) و جعلناه مثلا لبنى اسرائيل. (1)

 امام عليه السلام فرمود: نگوئيد اين است رمضان، و نگوئيد رمضان رفت و يا آمد، زيرا رمضان نامى از اسماء الله است كه نمی ‏رود و نمی ‏آيد كه شى‏ء زائل و نابود شدنى می ‏رود و می ‏آيد، بلكه بگوئيد ماه رمضان، پس ماه را اضافه كنيد در تلفظ به اسم، كه اسم اسم الله می ‏باشد، و ماه رمضان ماهى است، كه قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عيد قرار داده است همچنانكه پروردگار بزرگ عيسى بن مريم (سلام الله عليهما) را براى بنى اسرائيل مثل قرار داده است، و از حضرت على بن ابى طالب (عليه السلام) روايت ‏شده كه حضرت فرمود:

«لا تقولوا رمضان و لكن قولوا شهر رمضان فانكم لا تدرون ما رمضان‏» (2) شما به راستى نمى‏دانيد كه رمضان چيست (و چه فضائلى در او نهفته است).

منبع:

1- بحار جلد 96، ص 376، طبع اسلاميه

2- بحار، ج 96، ص 377

عن ابى الحسن على بن موسى الرضا(ع):

من قرأ فى شهر رمضان آیة من كتاب الله كان كمن. ختم القرآن فى غیره من الشهور (4)

 امام رضا (ع) :

كسى كه در ماه رمضان آیه اى از كتاب خدا(قرآن) را بخواند .مانند كسى است كه در دیگر ماه ها تمام قرآن را خوانده باشد.

اگرکسی منزلت این دعوت عظیم را بشناسد ناچار است که توجه کند تا مشمول دعوت شده و در آن داخل شود. شعبان برای سالک به سوی خدای تعالی یکی از منازل سلوک در عمر انسان است و برای آن شأن عظیم و فضیلت کثیری است و در آن به بیان برخی بزرگان، شبی از شب های قدر واقع شده و مولودی در آن بوجود آمده است که خداوند به وسیله او زمین را پر از عدل و داد می کند. از این جهت فضا جهت نزدیک شدن به امام زمان (علیه السلام) بسیار مهیا شده و حفظ رابطه قلبی با ایشان آسان تر می شود.

وظیفه اخلاقی ما در ماه شعبان، آن است که تا جایی که می توانیم یاد خدا و توجه به خدا را چنان در دل خود زنده کنیم که کانه در حال نگاه کردن به چشمان خدا هستیم! جهت حفظ یاد خدا نیز غیر از یادآوری قلبی و بدون واسطه، اذکاری هم بیان شده است. در حقیقت اذکار مختلف توجه انسان را به یکی از جهات خداوندی سوق می دهند. 
این ماه به پیامبر (صلی الله و علیه وآله) منسوب شده است و از روایات مختلف می توان ارزش و اهمیت این ماه را فهمید؛ 

مثلاً از پیامبر روایت شده است که “شعبان شهری رحم اللّه من أعاننی علی شهری” شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. « وسایل الشیعه، ج 10، ص 497»

همچنین از امام علی (علیه السلام) روایت شده است که ” ما فاتنی صوم شعبان مذ سمعت منادی رسول اللّه (صلی الله و علیه وآله) ینادی تلی شعبان فلن یفوتنی ایّام حیاتی صوم شعبان ان شاء اللّه”

روزه ماه شعبان از من فوت نشد از زمانی که شنیدم منادی رسول خدا(صلی الله و علیه وآله) فریاد می کرد. بنابراین هرگز روزه ماه شعبان از من در ایام زندگانی ام فوت نخواهد شد.اگر خدا بخواهد.

همینطور از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت است که چون ماه شعبان داخل مى‌شد، حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) اصحاب خود را جمع مى‌ کرد و مى‌ فرمود: اى گروه اصحاب من! مى‌دانید این چه ماهى است، این ماه شعبان است و حضرت رسول (صلی الله و علیه وآله) مى ‌فرمود: شعبان ماه من است، پس در این ماه روزه بدارید، براى محبت پیغمبر خود و براى تقرب به سوى پروردگار خود، به حق آن خدایى که جان على بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد مى‌ کنم که از پدرم حسین بن على (علیه السلام) شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین (علیه السلام) که هر که شعبان را  روزه دارد، براى محبت پیغمبر خدا و تقرب به سوى خدا، خدا او را دوست دارد و نزدیک گرداند او را به کرامت خود در روز قیامت و بهشت را براى او واجب گرداند.

همچنین روایت شده که روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خداست.

مناجات شعبانیه
در کتاب المراقبات در باره مناجات شعبانیه چنین آمده است: “و مناجات شعبانیه آن حضرت معروف است و آن مناجاتی است که برای اهلش عزیز و گرامیست و برای خاطر آن به ماه شعبان مانوس می شوند بلکه انتظار آن را می کشند و مشتاق آمدن ماه شعبان می گردند و در آن مناجات علوم سرشاری در کیفیت معامله بنده با خدا (جل جلاله) مندرج، و وجوه ادب در طریق معرفت حق و سوال و دعا و استغفار نسبت به خدای (جل جلاله) بیان شده است. و استدلالات لطیفه ای که سزاوار مقام عبودیت برای استحکام مقام امیدواری مناسب حال مناجات است، ذکر کرده و دلالت صریحه واضحه ای (در معنای قرب و لقای خداوند و دیدار او)تنظیم شده است که به آن وسیله شبهات سالکان و شکوک منکران و وحشت اهل ریبه را برطرف کرده و بطوری که شخصی از اهل معرفت تفسیر نموده، اشاره ای به معرفت نفس است که طریق معرفت رب می باشد." 

حضرت رسول (صلی الله و علیه وآله) مى ‌فرمود: شعبان ماه من است، پس در این ماه روزه بدارید، براى محبت پیغمبر خود و براى تقرب به سوى پروردگار خود، به حق آن خدایى که جان على بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد مى‌ کنم که از پدرم حسین بن على (علیه السلام) شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین (علیه السلام) که هر که شعبان را  روزه دارد، براى محبت پیغمبر خدا و تقرب به سوى خدا، خدا او را دوست دارد و نزدیک گرداند او را به کرامت خود در روز قیامت و بهشت را براى او واجب گرداند. 

همچنین روایت شده که روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خداست.
همچنین برخی، از مراتب سه گانه انسان نام برده اند که در این دعا به آنها توجه شده است.

مراقبه در ماه شعبان
بزرگانی از عرفا توصیه های خاصی برای استفاده هر چه بهتر از ماه های رجب، شعبان و رمضان ارائه می داده اند. ممکن است بپرسیم چه عملی بهتر است که در این ماه انجام شود؟ جواب این است که هر عملی در واقع توجه دادن انسان به آن چیز است. عمل صالح آن عملی است که انسان را به خدا توجه می دهد و مراقبه همان توجه دائمی به خداوند و در نظر گرفتن او در هر حال است. بنابراین وظیفه اخلاقی ما در ماه شعبان، آن است که تا جایی که می توانیم یاد خدا و توجه به خدا را چنان در دل خود زنده کنیم که کانه در حال نگاه کردن به چشمان خدا هستیم! جهت حفظ یاد خدا نیز غیر از یادآوری قلبی و بدون واسطه، اذکاری هم بیان شده است. در حقیقت اذکار مختلف توجه انسان را به یکی از جهات خداوندی سوق می دهند.

البته اگر به این توجه بکنیم که انسان در هر کاری از توجه کردن اجتناب ناپذیر است، اهمیت این توجه را در می یابیم. چه اینکه کنترل توجه و نفی خطورات یکی از مراتب سلوکی می باشد.

اعمال مخصوص به شعبان
اعمال مخصوص این ماه که شامل صوات شعبانیه، مناجات شعبانیه و گفتن و خواندن برخی اذکار و ادعیه خاص این ماه حتماً زمینه استفاده بهتر از این ماه را فراهم می سازد. بنابراین حق اینست که تلاش خود را برای بهره مندی از این ماه بکار گیریم.

منبع:https://article.tebyan.net/357636/

امام باقر علیه السلام فرمودند:
یجِبُ لِلْمُوْمِنِ عَلَی الْمُوْمِنِ النَّصِیحَةُ.
خیرخواهی برای مومنان بر مومن واجب است.
الکافی، ج 2، ص 208

على بن هلال از پدرش روایت نموده که گفت در مرض پیامبر (ص) ، حضورش شرفیاب شدم ، دیدم فاطمه (س) در بالین پدرش نشسته و اشک مى ریزد چون صداى گریه اش بلند شد، پیامبر سر برداشت و فرمود:

فاطمه جان ! چرا گریه مى کنى ؟

عرض کرد: مى ترسم بعد ازشما احترام ما از دست برود ؟

فرمود : عزیزم ، مگر نمى دانى که خداوند به اعل زمین نگاه کرد و پدرت را از میان آنان برگزید، سپس نظر کرد و شوهرت را انتخاب کرد، و به من وحى فرمود که تو را به او تزویج کنم ؟

دخترم ! ما اهل بیتى هستیم که خداوند عزوجل هفت فضیلت به ما عطا فرموده که به هیچ کس قبل و بعد ازما عطا نفرموده است، و آن این که :

من خاتم پیامبران نزد خدا و بهترین آنها و محبوبترین بندگان مى باشم و با این امتیازات پدر تو مى باشم، جانشین من بهترین جانشینان پیغمبران و محبوبترین آنها نزد خداست، و او شوهر تو است شهید ما بهترین شهداء و محبوبترین آنان نزد خداوند است و او حمزه بن عبدالمطلب عموى پدر و شوهرت مى باشد، جعفربن ابیطالب که با دو بال در بهشت با فرشتگان پرواز مى کند پسر عموى پدرت و برادر شوهرت از ما است ، در سبط این امت که حسن و حسین دو فرزند تو و دو آقاى اهل بهشت مى باشند از ماست، و به خدا قسم که پدرشان افضل از آنهاست.

یا فاطمة و الذى بعثنى بالحق ان منهما مهدى هذه الامة اذا صارت الدنیا هرجاً و مرجاًًً و تظاهرت الفتن و انقطعت السبل و اغار بعضهم على بعض فلا کبیر یرحم صغیراً و لا صغیر یوقر کبیراً فیبعث الله عند ذلک منهما من یفتح حصون الضالة و قلوباً غلفاً یوم بالدین فى آخر الزمان کما قمت به فى آخر الزمان و یملاء الارض عدلاً کما ملئت جوراً .

اى فاطمه ! به خداوندى که مرا به راستى برانگیخته ، مهدى این امت نیز از ایشان مى باشد، موقعى که دنیا هرج و مرج شود و آشوبها پدید آید و راهها مسدود گردد و اموال یکدیگر را به غارت برند، نه بزرگتر به کوچکتر رحم کند و نه کوچکتر احترام بزرگتر را نگاه دارد، خداوند کسى را برانگیزد که قلعه هاى ضلالت و دلهاى قفل زده را بگشاید و اساس دین را در آخر الزمان استوار سازد، چنان که من در آخر الزمان پایدار گردم و زمین را پراز عدل نماید چنان که از ظلم پر شده باشد….

امام حسين عليه السلام به دليل شدّت علاقه اى كه به نام پدر بزرگوارش داشت ، نام سه فرزند پسرِ خود را «على» گذاشت . از اين رو ، اوّلى به «علىِ اکبر (بزرگ تر)» و دومى به «علىِ اوسط (ميانه)» و سومى به «علىِ اصغر (كوچك تر)» معروف شدند .

شمارى از بزرگان ، مانند شيخ طوسى و شيخ مفيد ، امام زين العابدين عليه السلام را بزرگ ترين فرزند امام حسين عليه السلام دانسته اند ؛ ولى اين نظريّه ، خلاف رأى مشهور سيره نويسان و نَسَب شناسان است.

در رد این نظریه ابو الفرج ، در مقاتل الطالبيّين خود ، نقل كرده كه يزيد به امام زين العابدين عليه السلام گفت : نامت چيست؟ ايشان به او پاسخ داد : «على» . يزيد گفت : مگر على را خدا نكُشت؟ فرمود : «برادر بزرگ ترى به نام على داشتم كه شما او را كُشتيد.»

شيخ بهايی اشعار بسیاری به فارسی و عربی سروده است که بیشتر آنها را در کتاب کشکول‏ آمده است و مضامینی عرفانی و صوفیانه دارد. کليات اشعار فارسی او شامل غزليات، مثنويات (نان و حلوا،شير و شکر،نان و پنير)، قطعات، رباعيات، مستزاد و مخمس توسط سعيد نفيسي در ۱۰۳ صفحه، اولین بار در ۱۳۱۶ش به چاپ رسيد.گفته شده این کلیات ناقص بوده و شامل کليه‏ اشعار فارسي نبوده،اشعار عربی را ندارد و همچنین انتساب‏ بعضی از اشعار آن به بهايي، جای ترديد دارد. گفته شده اشعار بهایی شباهت بسیاری به مثنوي جلا ل الدين بلخی دارد.

بهاءالدین عاملی در مثنوی فارسی شیر و شکر برای اولین بار در شعر فارسی، بحر «خبب»، رایج در اشعار عربی و نا آشنا در فارسی را به کار برده است.

نمونه اشعار:

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
 
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟
 
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
 
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
اشعار عربی وی را نخستین بار شيخ محمد رضا فرزند شيخ حر عاملی جمع‎آوری کرده و بعدها به صورت کامل چاپ شده است. مشهورترين شعر عربی بهایی قصيده‏‎ای با عنوان وسيله الفوز و الامان في‏ مدح صاحب الزمان در ۶۳ بيت است.

 
بهایی آثاری نیز در نثر فارسی دارد که مهم‎‏ترين آنها به زبان فارسي کتاب پند اهل دانش و هوش به زبان‏ گربه و موش است. شیخ در این اثر بعضی موضوعات و مسائل عرفانی و صوفیانه را به شیو ۀ رمز و تمثیل آورده است. موش و گربه درواقع شامل انتقادات بهایی به تصوف دروغین و صوفی نمایان است.کتاب بهایی از يک‏ سو متاثر از موش و گربه منظوم عبيد زاکانی و از سوی ديگر تاثيرگذار در رساله‏ منثور جواهر العقول منسوب‏ محمد باقر مجلسی (چاپ ۱۳۲۴ق) است.

رسول اكرم (ص): « طُوبى لِمَنْ مَنَعَهُ عَيـْبـُهُ عَنْ عُيـُوبِ الْمُـؤْمِنينَ مِنْ إِخْوانِهِ طُوبى لِمَنْ أَنـْفَقَ الْقَصْدَ وَ بَذَلَ الفَضْلَ وَ أَمْسَكَ قَولَهُ عَنِ الفُضُولِ وَ قَبيحِ الْفِعْلِ.»:
خوشا به حال كسى كه عيبش او را از عيوب برادران مؤمنش باز دارد، خوشا به حال كسى كه در خرج كردن ميانه روى كند و زياده از خرج را ببخشد و از سخنانِ زائد و زشت خوددارى ورزد.

آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود، محمد غرق در اندیشه بود
که ناگهان صدایی گیرا و گرم در غار پیچید:
بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بیافرید، آدمی را از لخته خونی آفرید
بخوان که پروردگار تو ارجمندترین است،
همو که با قلم آموخت و به آدمی آنچه را که نمی‌دانست بیاموخت