حضرت معصومه؛ پرچم‌دار حفظ دین
در مقاطعی از تاریخ صدر اسلام که غبار غربت بر چهره این دین آسمانی نشسته بود، و به گواهی تاریخ، جز تعداد بسیار معدود مؤمن واقعی باقی نمانده بود. بانوانی از اهل‌بیت پیامبر گرامی اسلام پرچم‌دار حفظ دین شدند. اول بار پس از رحلت رسول اکرم و در زمان آغاز امامت امام علی علیه‌السلام که حضرت فاطمه علیهاالسلام به یاری امام زمان خویش پرداخت و در این راه به شهادت رسیدند. سال‌ها بعد پس از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه‌السلام، در زمان آغاز امامت امام سجاد علیه‌السلام جامعه در شرایط خفقان شدید به سر می‌برد. در این زمان نیز حضرت زینب سلام‌الله علیها پرچم‌دار احیای دین شد. در زمان امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام به‌تدریج از غربت امامان شیعه کاسته شد، آن‌چنان که امام صادق علیه‌السلام شاگردان زیادی تربیت نمودند و انتظار می‌رفت در زمان امام موسی کاظم علیه‌السلام گسترش و نفوذ اسلام و آزادی عمل آن بیش‌ازپیش گردد اما دستگیری و حصر امام به یک‌باره ضربه سختی بر اسلام و مسلمین وارد آورد و ماجرای تبعید امام رضا به بهانه ولایتعهدی دیگر دور از ذهن نبود. در این زمان حضرت فاطمه سلام‌الله علیها با مجاهدت خویش برای احیای دین قیام نمود.
حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها پس از یک سال تحمل فراق برادرش (امام رضا علیه‌السلام در سال 201 ق مدینه را برای دیدار برادر، ترک کرد و در رأس یک قافله، متشکل از علویان و برادران، رهسپار ایران گردید.
آن حضرت از راه جبل عازم خراسان شد و در شهر ساوه بیمار گردید. درباره علت بیماری، اظهارنظرهای متفاوتی بیان شده است. اما نکته‌ای که تمام این روایات بر آن اتفاق دارند، بیمار شدن حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها در شهر ساوه و آمدنشان به قم است. ازآنجایی‌که در این زمان اهالی قم به دوستی با اهل‌بیت مشهور بودند، آن حضرت خواستار رفتن به قم می‌شود. استقامت اهالی این شهر در حمایت از ائمه علیهم‌السلام به حدی بود که امام صادق علیه‌السلام درباره فضیلت قم فرموده‌اند:
قال اَبی عَبدِاللهِ علیه‌السلام: «اِنَّ لِلّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ، وَ لِرَسُولِهِ وَ هُوَ المَدینَةُ، وَ لِاَمیرِالمُؤمِنین حَرَماً وَ هُوَ الکُوفَةُ، وَ لَنا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدفَنُ فی‌ها اِمرَأةُ مِن وُلدی تُسَمّی فاطِمَةُ، مَن زارَها وَجَبَت الجَنَّةُ». (قالَ ذلِکَ وَ لَم تُحمَلُ به موسیع) اُمَّهُ)
«خدا دارای حرمی است که آن مکه است، و پیامبرش هم حرمی دارد که مدینه است، و امیر مؤمنین هم حرمی دارد که کوفه است. و ما هم دارای حرمی هستیم که قم است و به زودی بانویی از فرزند من آنجا دفن می‌شود که نامش فاطمه است. هرکسی او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.» امام صادق علیه‌السلام هنگامی این جمله را فرمودند که هنوز مادر امام موسی بن جعفر علیه‌السلام به او باردار نشده بود.)