منجي موعود

امام جواد عليه ‏السلام :
اِنَّ الْقائِمَ مِنّا هُوَ الْمَهْدِىُّ الَّذى يَجِبُ اَنْ يُنْتَظَرَ فى غَيْبَتِهِ وَ يُطاعَ فى ظُهُورِهِ؛
همانا قائم ما مهدى عليه‏ السلام است كه بر مسلمان واجب است در زمان غيبت او منتظرش باشد و هنگام ظهورش از او اطاعت كند.

منتخب الأثر ، ص ۲۲۳

امام علی علیه السلام

لا يُنكِح أحَدُكُمُ ابنَتَهُ حَتّى يَستَأمِرَها في نَفسِها ، فَهِيَ أعلَمُ بِنَفسِها ، فَإِن سَكَتَت أو بَكَت أو ضَحِكَت فَقَد أذِنَت ، وإن أبَت لَم يُزَوِّجها .

كسى از شما ، نبايد دخترش را شوهر بدهد تا اين كه نظر او را در باره خودش جويا شود ؛ چرا كه او خواسته خودش را بهتر مى داند . پس اگر سكوت كرد يا گريست يا خنديد ، در واقع ، رضايت داده است ، و اگر رضايت نداد ، نبايد او را به ازدواج [آن فرد ]در آورد .

دعائم الإسلام : ج ٢ ص ٢١٨ ح ٨١٠ .

مرحوم حاج شيخ ابراهيم صاحب الزماني از مداحان مخلص و مرثيه خوانان باسوز اهل بيت عليه السلام بود او سال‌ها پيش از شروع درس مرحوم آيه الله حائري بنيانگذار حوزه‌ي علميه‌ي قم ،دقايقي چند روضه مي‌خواند و آنگاه آيت الله حائري درس خويش را آغاز مي‌كرد .

او داستاني شنيدني دارد كه از حضرت رضا عليه السلام براي مدح خويش صله دريافت داشته است ! خود نقل مي كرد كه يك بار مشهد مقدس مشرف شدم و مدتي در آنجا اقامت گزيدم . پولم تمام شد و كسي را هم براي رفع مشكل خويش نمي‌شناختم. از اين رو قصيده‌اي در مدح حضرت رضا عليه السلام سرودم و فكر كردم كه بروم و آن را براي توليت آستان مقدس بخوانم و صله بگيرم با اين نيت حركت كردم، اما در ميان راه به خود آمدم كه چرا نزد خود حضرت رضا عليه السلام، نروم و آن را براي وي نخوانم ؟! به همين جهت كنار ضريح رفتم و پس از استغفار و راز و نياز با خدا، قصيده‌ي خود را خطاب به روح بلند و ملكوتي آن حضرت خواندم و تقاضاي صله كردم .ناگاه ديدم دستي با من مصافحه نمود و يك اسكناس ده توماني در دستم نهاد . بي‌درنگ گفتم :« سرورم ! اين كم است » ده توماني ديگر داد باز هم گفتم : « كم است » تا به هفتاد تومان كه رسيد، ديگر خجالت كشيدم تشكر كردم و از حرم بيرون آمدم .

كفش‌هاي خود را كه مي پوشيدم، ديدم آيه الله حاج شيخ حسنعلي تهراني، جد آيت الله مرواريد، با شتاب رسيد و فرمود :« شيخ ابراهيم ! » گفتم : « بفرماييد آقا !» گفت:«خوب با آقا حضرت رضا عليه السلام روي هم ريخته‌اي، برايش مدح مي‌گويي و صله مي‌گيريد. صله را به من بده » بي‌معطلي پول‌ها را به او تقديم كردم و او يك پاكت در ازاي آن به من داد و رفت وقتي گشودم ديدم دو برابر پول صله است يعني يكصد و چهل تومان .

اي كه بر خاك حريم تو ملائك زده بوس

رشك فردوس برين گشته ز تو خطه توس

هركه آيد به گدايي به در خانه‌ي تو

حاش لله كه زدرگاه تو گردد مأيوس

در مقاطعی از تاریخ صدر اسلام که غبار غربت بر چهره این دین آسمانی نشسته بود، و به گواهی تاریخ، جز تعداد بسیار معدود مؤمن واقعی باقی نمانده بود. بانوانی از اهل‌بیت پیامبر گرامی اسلام پرچم‌دار حفظ دین شدند. اول بار پس از رحلت رسول اکرم و در زمان آغاز امامت امام علی علیه‌السلام که حضرت فاطمه علیهاالسلام به یاری امام زمان خویش پرداخت و در این راه به شهادت رسیدند. سال‌ها بعد پس از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه‌السلام، در زمان آغاز امامت امام سجاد علیه‌السلام جامعه در شرایط خفقان شدید به سر می‌برد. در این زمان نیز حضرت زینب سلام‌الله علیها پرچم‌دار احیای دین شد. در زمان امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام به‌تدریج از غربت امامان شیعه کاسته شد، آن‌چنان که امام صادق علیه‌السلام شاگردان زیادی تربیت نمودند و انتظار می‌رفت در زمان امام موسی کاظم علیه‌السلام گسترش و نفوذ اسلام و آزادی عمل آن بیش‌ازپیش گردد اما دستگیری و حصر امام به یک‌باره ضربه سختی بر اسلام و مسلمین وارد آورد و ماجرای تبعید امام رضا به بهانه ولایتعهدی دیگر دور از ذهن نبود. در این زمان حضرت فاطمه سلام‌الله علیها با مجاهدت خویش برای احیای دین قیام نمود.

حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها پس از یک سال تحمل فراق برادرش (امام رضا علیه‌السلام در سال 201 ق مدینه را برای دیدار برادر، ترک کرد و در رأس یک قافله، متشکل از علویان و برادران، رهسپار ایران گردید.
آن حضرت از راه جبل عازم خراسان شد و در شهر ساوه بیمار گردید. درباره علت بیماری، اظهارنظرهای متفاوتی بیان شده است. اما نکته‌ای که تمام این روایات بر آن اتفاق دارند، بیمار شدن حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها در شهر ساوه و آمدنشان به قم است. ازآنجایی‌که در این زمان اهالی قم به دوستی با اهل‌بیت مشهور بودند، آن حضرت خواستار رفتن به قم می‌شود. استقامت اهالی این شهر در حمایت از ائمه علیهم‌السلام به حدی بود که امام صادق علیه‌السلام درباره فضیلت قم فرموده‌اند:
قال اَبی عَبدِاللهِ علیه‌السلام: «اِنَّ لِلّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ، وَ لِرَسُولِهِ وَ هُوَ المَدینَةُ، وَ لِاَمیرِالمُؤمِنین حَرَماً وَ هُوَ الکُوفَةُ، وَ لَنا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدفَنُ فی‌ها اِمرَأةُ مِن وُلدی تُسَمّی فاطِمَةُ، مَن زارَها وَجَبَت الجَنَّةُ». (قالَ ذلِکَ وَ لَم تُحمَلُ به موسیع) اُمَّهُ)
«خدا دارای حرمی است که آن مکه است، و پیامبرش هم حرمی دارد که مدینه است، و امیر مؤمنین هم حرمی دارد که کوفه است. و ما هم دارای حرمی هستیم که قم است و به زودی بانویی از فرزند من آنجا دفن می‌شود که نامش فاطمه است. هرکسی او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.» امام صادق علیه‌السلام هنگامی این جمله را فرمودند که هنوز مادر امام موسی بن جعفر علیه‌السلام به او باردار نشده بود.)